Het Vilvoords kwartier: Sport in Vilvoorde: in de ban van de ring

In de post over Helena Toscano schreef Gilbert (Putteman) dat Helena geïnteresseerd is in vervallen gebouwen omwille van de geschiedenis die erachter schuilt. Ze wil de verhalen achter de foto's ontdekken. Welnu, ik heb dat ook ... maar dan vooral met mensen. Ik ben van nature altijd heel erg benieuwd naar het verhaal dat achter een mens schuilt. En heel af en toe neemt dat verhaal een heel verrassende en onverwachte wending, zoals in het geval van Bruno Wuestenberghs.

Als je vaak bij 'den John' langsgaat, zul je Bruno wel kennen. Hij is er vriend aan huis. Tijdens een van mijn vaste bezoeken hoorde ik toevallig dat hij ooit profbokser is geweest. Niet van Bruno zelf, want daar is hij veel te bescheiden voor. Daarom ben ik heel blij dat ik zijn verhaal met jullie mag delen. En wat voor een verhaal ...

Als kind woonde Bruno in de jaren 70 met zijn ouders in de Sint-Jozefschool in de Groenstraat. Zijn moeder was er conciërge. En het is in die school dat het allemaal is begonnen. Een paar amateurboksers had namelijk toestemming gekregen om in de school te trainen. Bruno was meteen verkocht toen hij ze bezig zag en ging zich inschrijven bij de plaatselijke boksclub, Boxing Club Vilvoorde.

Boxing Club Vilvoorde in 1952

Deze club genoot heel wat prestige en bracht een aantal grote kampioenen voort, zoals Pierre Trullemans, om er maar één te noemen. Het is Marius Surin die Bruno onder zijn vleugels neemt. Hij zal zijn trainer blijven tot Bruno op twintigjarige leeftijd profbokser wordt bij de weltergewichten. Ondertussen was hij Belgisch kampioen bij de nieuwelingen geworden, en dat al tijdens zijn eerste kampioenschap. In zijn allereerste match sloeg hij een ervaren bokser al in de tweede ronde KO. De toon was meteen gezet ...

Enkele kampioenen van Boxing Club Vilvoorde: Theo van den Berg, Pierre Trullemans (?), Danny Smith, Jan Guldentops, Mike De Sutter, François Renaud, Roland en Remy Van Duyse

Als amateurbokser nam Bruno ook deel aan internationale kampioenschappen met de nationale ploeg, onder meer in Polen en Frankrijk. En als profbokser was hij twee keer Belgisch kampioen. Maar zijn hoogtepunt moest nog komen. Dankzij de uitstekende prestaties die hij in de loop van zijn carrière had neergezet, mocht hij een gooi doen naar de wereldtitel. Je leest het goed, de wereldtitel. In een spannende match, waarin hij het opnam tegen de Amerikaan Curtis Summit, beet Bruno fel van zich af. Maar na acht rondes legde de scheidsrechter de match stil en werd Summit met de punten tot wereldkampioen gekroond. Het scheelde dus maar weinig of we hadden een wereldkampioen in ons midden. Jammer genoeg besliste een scheidsrechter er anders over. Belgen en scheidsrechters, het wil maar niet lukken ... Ik ga ineens ook jullie lokale kennis testen. Weet iemand waar de match Wuestenberghs-Summit plaatsvond?

Wuestenberghs versus Summit

Van een onverwacht verhaal gesproken, niet? Dus als je het ooit met Bruno aan de stok krijgt, wat me sterk zou verbazen gezien zijn goedhartige karakter, vergeet dan niet dat je te maken hebt met een voormalig bokskampioen die twee Belgische titels en net geen wereldtitel op zijn palmares heeft staan. Een goeie reden om meteen al de handdoek in de ring te gooien, als je het mij vraagt!