Magda Bossier, een te volgen talent

Tekst: Gilbert Putteman

Foto's: Helena Toscano

Als lid van de raad van bestuur van de Vilvoordse Portaelsschool maak ik elk jaar deel uit van een jury die een aantal prijzen uitreikt aan de verdienstelijkste elementen. En dit was dit jaar niet anders. Met een grote meerderheid besliste de jury om een tweetal aanmoedigingsprijzen 'van de raad van bestuur' uit te reiken. Eén prijs werd toebedeeld aan Magda Bossier. Voor mij voldoende redenen om Magda op te zoeken in haar atelier in de Xavier Buissetstraat te Vilvoorde.

Van thuis uit werd Magda geïnspireerd door haar moeder. Die schilderde ook en tekende modelfiguren op papier. Meer en meer begon het te kriebelen. Na enkele lessen bij Jan Van Lysebetten zette ze haar eerste stappen in het aquarelleren. Ze had de smaak te pakken en schreef zich in aan de Vilvoordse Portaelsschool. Haar leraar, Rainier Boidin, opende voor haar een nieuwe wereld. Hij heeft een grote invloed op haar gehad. Hij leerde haar om bewust naar een werk te kijken. Hij spoorde Magda aan om steeds weer grenzen te verleggen.

Deze kunstenares is uitermate gefascineerd in het schilderen, tekenen van portretten, figuren. Expressieve gezichten met elkaar laten communiceren vindt ze boeiend, ongeacht of dit op een figuratieve dan wel op een abstracte wijze gebeurt. Het schilderen gebeurt volgens een bepaald ritueel. Mooie achtergrondmuziek (liefst klassiek) werkt inspirerend.

Het trof me dat ondanks haar prachtige overtuigende werk, dat een diepe indruk maakte op de jury, Magda af en toe nog twijfelt aan zichzelf. Als jonge kunstenaar is er altijd die onrust: "moet ik het niet anders doen, ben ik goed genoeg?" Voor mij is ze reeds lang het stadium van een beginnelinge voorbij. Met hard werk wacht haar een mooie toekomst.

Elke kunstenaar is nu eenmaal uniek. Ik kan me best voorstellen dat wanneer Magda aan het werk is, er wellicht dagen zijn dat het penseel over het doek/papier als het ware krast en dat m.a.w. het beoogde resultaat niet bereikt wordt, momenten van ontgoocheling. Dat mag haar niet afschrikken. Deze zijn nu eenmaal inherent aan elke creatieve geest.

In het beoordelen van kunst ga ik vaak af op intuïtie. Dit was ook het geval toen ik voor de eerste maal geconfronteerd werd met het werk van deze Vilvoordse kunstenares. Kunst is emotie, kunst moet je niet altijd willen begrijpen. Je moet het aanvoelen. Hoet huldigde het principe: "Alles voor de kunst of beter voor de mens ...". En ik voeg eraan toe dat een mens met kunst wellicht beter af is dan een mens zonder kunst!

Uit ons gesprek werd het al gauw duidelijk dat Magda niet houdt van opgeklopte verhalen. Ze staat met haar beide voeten op de grond. Kunst houdt voor haar de geest soepel en geeft vorm aan de schoonheid van de wereld, de mens. Dat is een uitgangspunt. Mede onder invloed van Rainier Boidin, bij wie ze les volgt, is ze de niet aflatende strijd voor een technisch meesterschap aangegaan. Steeds weer zoekt ze. De weg is lang maar Magda is uit het juiste hout gesneden. Zonder enige twijfel zal ze haar doel bereiken. Kunst gaat over maken. Haar hand helpt haar om datgene wat in haar hoofd zit (de mens, portretten ...) op het papier, doek te projecteren. Op een bepaald ogenblik vallen alle puzzelstukjes samen, en dat veroorzaakt bij elke kunstenaar een zalig gevoel. Het geeft hem de nodige energie om verder te werken.

Persoonlijk ben ik volkomen gerust in het parcours dat Magda Bossier aan het afleggen is. Echte kunstenaars meten zich nu eenmaal niet met het moment, maar wel met de tijd. Deze kunstenares zal ons nog verrassen met heel wat schitterende werken.

In het atelier tekenkunst konden we haar eerste creatie in het kader van het vooropgestelde project bewonderen. De waarneming was accuraat en de aandachtswaarde was gelijkmatig verdeeld. Het geheel vertoonde een fantastische metamorfose. Vormen vertalen zich in lijn en vlak. Soms wordt de begrenzing, vorm aangeraakt door reliëflijnen. Deze lijnen laten de omtrek raden. Figuren verlaten hun zitje op de bank en worden variatie in de herhaling, ritmisch in nieuwe vlakverdelingen gezet.

De abstrahering van deze vertrouwde vormen is begonnen. De vorm is nu het middel geworden om elk experiment aan te gaan. Expressie en kracht krijgen de bovenhand. De combinatie van de meest diverse technieken en materialen verrijken het beeld.

Kunst is de motor die Magda drijft. Het zit in haar, ze kan het. Kunst heeft haar reeds heel wat gelukkige momenten bezorgd. De ontroering die kunst bij haar soms opwekt, overvalt haar en maakt haar weerloos. Vanuit haar atelier valt het licht broos door de getemperde raampjes. Buiten viert de herfst hoogtij. De bladeren vallen van de bomen.

Toen ik de ochtend na ons gesprek naar mijn werkplaats reed, bleef mijn kennismaking met het werk van Magda nazinderen. Het was nog zeer vroeg in de ochtend. Vilvoorde ontwaakte langzaam. Erwin Mortier drukte dit ooit als volgt uit : "De stad staat op uit het bad van de nacht, het licht trekt zich aan de daklijsten op en glijdt voortvluchtig over de pannen". Plots bereikte ik de parking van het vredegerecht. Nu was de rechtszoekende weer aan de beurt. Toch begon ik mijn dagtaak met een goed gevoel en was ik uitermate blij weerom kennis gemaakt te hebben met zo'n talentvolle kunstenares die leeft en werkt in de Zennestad!

In december houden we halte bij de figuur van Rik Poot, en dit naar aanleiding van zijn tienjarig overlijden. Er wordt gezorgd voor unieke anekdotes en exclusieve foto's. Hopelijk zijn jullie opnieuw van de partij!